Hej, jeszcze kiedyś gruchną strzały, poleci miastem tupot nóg, błyśnie w ciemności orzeł biały i zadrży wróg. Wyjdziemy jeszcze z chat, z kamienic, jeden za drugim niby cień, szary bruk ulic krwią rumienić, wyrzynać w pień. I wtedy już nas nie zatrzyma żadne żandarma byle - "stój" wrzaśniem mu hasło Oświęcimia i wyzwiem w bój. Jak okrzyk prosta i złowroga pieśń sie rozlegnie ze wszech stron, uderzy w niebo pieśń - pożoga wrogom na skon. Pan leutenant okno sam otworzy, wyjrzy zdziwiony w ciemną noc - i pozna zbrodniarz wyrok Boży i Bożą moc. Niby upiorne zjawy z baśni - wtargniem do domów, wyrwiem drzwi, pochodnią Jemu twarz rozjaśnim - cali we krwi... Hej, nawet w górze księżyc blady będzie srebrnymi łzami łkał, gdy ujrzy nasze barykady z ofiarnych ciał. Tej nocy wiele się dokona i wielu sprawom przyjdzie kres; tej nocy wreszcie wstanie "Ona" z bólu i łez